Muzika ušuškana u omotač, koji treba strpljivo razgrnuti da bi se došlo do suštinske ideje - istančanog lirizma.
Spisak starijih, ali i mlađih generacija džezera iz Srbije koje su prethodnih decenija ostvarile uspeh i na svetskom nivou, može se svesti na par imena. Uz to, reč je o muzičarima koji uglavnom stvaraju u nekoj od evropskih/svetskih metropola što uslovljava da ih najčešće pratimo kao i bilo kog muzičara iz Amerike ili Evrope – putem “nosača zvuka”. Među izvođačima koji karijeru grade u inostranstvu pridružio se i trio Milana Stanisavljevića, sa debi albumom „Awakening“ slovenačkog izdavača.
Svoj album prvenac, kragujevački pijanista i kompozitor snimio je sa još dva izvanredna individualca/muzičara: basista je Milan Nikolić, dok je za bubnjevima Anđelko Stupar. Sva trojica su počeli sa dobro znane startne linije džez akademije u Gracu, a svoje pozicije zauzeli su svirajući uglavnom sa slovenačkom “novom strujom“ džezera koju, slobodno možemo reći, predvodi saksofonista Jure Pukl.
Muziku na ovom albumu čine osam numera, veći deo je autorsko delo Stanisavljevića, ali tu su i obrade poput „Why?“ Erica Reeda ili pak Mokranjčeve „Tebe pojem“. Globalni pogled na ovaj materijal daje nam utisak o muzici koja se kreće u okvirima klasičnih džez idioma. Predstavljen nam je sofisticirani pijanizam, većim delom priklonjen lirizmu i sa elegantnom dinamičkom linijom. Po tehnici Stanisavljevićeg sviranja možemo govoriti o sledu klavirskog izraza, poniklog još u dalekim odjecima slavnih pijanista poput Arta Tatuma ili Fatsa Wallera, ali čini nam se da ne bi bilo pogrešno mladog muzičara nazvati ni srpskim Hancockom. Jer uprkos činjenici da ništa u džezu nije isto i ne stagnira, govorimo o jednoj školi pristupa klavirskim dirkama.
„Awakening“ je koncipiran potpuno neagresivno. To svakako znači da nema ni traga od egzibicionističkih istupa ili pokušaja da se gromoglasnošću pridobije slušalac. Čak naprotiv, ova muzika kao da je ušuškana u omotač koji treba strpljivo razgrnuti da bi se došlo do suštinske muzičke ideje, koja se najvećim delom ogleda u lirskoj poetici. Tome ide u prilog i činjenica da su slapovi tonova koje Stanisavljević nesebično prosipa na većini numera – amortizovani, ili pak podvučeni, ili ih otpočinje/završava virtuozni ritam i melodija Nikolićevog basa i Stuparovih bubnjeva.
Trojica muzičara su potpuno ravnopravni i slobodni u izrazu, ali i svakako međusobno kompatibilni. Od uvodne „Awakening“ i zaista neverovatne deonice Milana Nikolića koji ume na basu odsvirati nešto nalik gitarskom solou, pa do obrade Mokranjčeve duhovne muzike, prepušteni smo muziciranju koje zaslužuje svu našu pažnju i posvećenost. Ne može se na ovom mestu izbeći pominjanje odličnog Stupara koji zna do kojih granica da ide u svojim bubnjarskim istupima, pa su otud mnogo više čujne njegove melodijsko-ritmičke palice i metlice.
Na CD-u Awakening nećete čuti efekte razbijanja srče, struganja stiropora ili udaraca čekića, niti bilo kakvih zvučnih eksperimenata. Nasuprot tome, slušaoci će svakako moći da u uniformnoj, istinskoj džez kontemplaciji uživaju u muzici koja slušaocu pružaju intelektualna zadovoljenja dostojna onih koje dobijaju stihove Nerude, Cvetajeve ili Lorke, možda i Prevera… Naime, kompozicije su građene i odsvirane poput poezije, otud i poređenje. Ovo nikako ne znači monotoniju, naprotiv – muzičari se koriste svim raspoloživim umećima da odsvirano bude i zanimljivo, inventivno, kompleksno i sadržajno.
Sladjana Mitić / Objavljeno 1. 2. 2013